Vorige week werd in het kader van de ‘reset’ van het college een stemmingsronde gehouden, waarbij Ton Linssen het met één stem minder (13 stemmen) af moest leggen tegen Barry Jacobs (14 stemmen). En Linssen was niet blij om niet te zeggen hels.
door: Bea Demmers
Onder het mom dat er in de raad te weinig steun zou zijn voor Jacobs, is Linssen in de pen geklommen en heeft hij een zeer openhartig persbericht opgesteld, Dit tegen alle gemaakte afspraken in. Waarvan tot overmaat van ramp ook een niet-officiële en uitgebreidere variant naar buiten is gelekt met daarin namen van externe kandidaten. Nu kun je je al afvragen of hij zoiets óók gedaan zou hebben wanneer de stemmen net andersom waren uitgevallen… maar je kunt je zeker afvragen wat de meerwaarde is geweest om de namen van andere sollicitanten te noemen. En is dit gedaan met instemming van zijn fractie?
Een journalist van de plaatselijke krant zag de waarde wel in van het uitgelekte lijstje met namen van wethouderskandidaten. Mensen die nu nog een baan of bedrijf hebben en die het waarschijnlijk niet fijn als hun sollicitatie op straat komt te liggen… om zo maar eens wat te noemen.
Het is maar de vraag of Linssen zover heeft nagedacht, dat hij met het rondsturen van de namen mensen wel eens zou kunnen beschadigen. Hij reageert doorgaans redelijk impulsief zonder na te denken wat de consequenties voor anderen zouden kunnen zijn. Of dit iets zegt over zijn kwaliteiten wil ik dan in het midden laten, maar het lijkt me niet zo’n handige eigenschap voor een wethouder die een stad uit het slop moet trekken.
Punt is wel dat de betreffende journalist Arjan van der Weegen (de formateur) confronteerde met het feit dat hij de primeur wilde hebben betreffende de bekendmaking van de nieuwe wethouders omdat anders de lijst met namen bekend gemaakt zou gaan maken. Van der Weegen heeft z’n knopen geteld en moest hierin wel meegaan. Het enige juiste wat hij kon doen. Wat ik dan weer vreemd vind is dat hij het geen chantage wil noemen hoewel het woordenboek en Wikipedia hier toch geen misverstand over laten bestaan:
- Wiktionary: chantage – Zelfstandignaamwoord 1. mensen onder voor de buitenwereld onzichtbare bedreiging zaken tegen hun wil laten doen 2. Dreigen met dingen om mensen iets te laten doen.
- Van Dale: chan·te·ren (chanteerde, heeft gechanteerd) 1. door te dreigen met openbaring van een geheim dwingen tot afgifte van geld e.d.
- Wikipedia: In het dagelijkse spraakgebruik wordt afpersing vaak als synoniem voor chantage gebruikt. Het onwettig afdwingen van iets door bedreiging met openbaarmaking van ware of verzonnen feiten die de goede naam schade kunnen doen, in juridische zin (voor het Nederlandse Strafrecht) valt dit echter onder het delict afdreiging.
Je kunt dus wel ontkennen dat het geen chantage is, maar dat is je kop in het zand steken.
Maar wat nu dus heel gevaarlijk is, is dat die lijst bestaat en deze journalist hier in de toekomst meer gebruik van zou kunnen gaan maken. En dan niet alleen naar Van der Weegen toe, maar naar mensen die op die lijst staan. Want deze lijst blijkt lucratief te zijn betreffende het verkrijgen van primeurs.
En dan kun je je afvragen, of deze journalist zover wil gaan dat -wanneer hij zijn primeur niet krijgt, omdat iemand hier niet aan toe wil geven- hij de lijst gaat publiceren en daarmee moedwillig mensen gaat beschadigen en misschien wel levens verwoesten.
Laten we hopen dat de integriteit het gaat winnen van de chantage.