Gilly Verrest (links) en zijn zoon Yannick in de winkel die door muziekliefhebbers uit de regio maar ook Zeeland, België en de West-Brabant fanatiek wordt bezocht, soms urenlang. (foto & tekst: Hans-Jorg van Broekhoven)
BERGEN OP ZOOM – Op zaterdag 18 mei is het zo ver. Dan viert De Waterput het 50-jarig bestaan. We mogen best spreken over een stuk regionale muziekgeschiedenis inmiddels. Niet alleen omdat er steeds minder ‘platenzaken’ over bleven maar zeker ook vanwege de vele instore optredens met soms hele grote namen. Een terugblik met eigenaar Gilly Verrest.
Niet heel veel mensen weten nog waar het echt begon. De Waterput, toen nog van Tinus en Marion de Mooij, zat eerst enkele jaren op de hoek van de Koepelstraat en de Koepeldwarsstraat. Waar nu het Afghaanse restaurant te vinden is. Veel langer was de winkel te vinden in de Korte Bosstraat, op de hoek met de Koepelstraat. Daar kwam Gilly als parttimer in dienst bij het echtpaar en werd hem geleerd hoe de branche in elkaar zat. De eigenaren moesten om gezondheidsreden afscheid nemen van hun bedrijf en verkochten het aan een Amsterdamse firma eigenlijk alleen uit kledingzaken bestond. Daarom deed een deel van dat assortiment ook z’n intrede in De Waterput.
Eigen weg
Gilly vertelt: “Toen ik merkte dat het met dat bedrijf niet zo goed ging en daarom leveringen van nieuwe releases soms uitbleven, ben ik eens in de stad rond gaan kijken voor een huurpand waar ik zelf in kon beginnen.” Hij vertelde dat z’n toenmalige werkgever en die kwam met een ander voorstel. De winkel kon worden overgenomen. Ineens was Verrest eigenaar van de zaak waar hij al jaren de inkoop voor deed. We hebben het dan over 1990. De verhuis naar de huidige locatie was enige jaren later. Het lopende huurcontract kwam ten einde en iets verderop, in de Bosstraat, kwam een voormalige lampenwinkel te koop. “We hebben dus nooit tekort aan aansluitpunten”, klinkt het lachend. “Werkelijk overal vonden we stopcontacten.”
Trendsetter
De nieuwe stek was een stuk groter en bood daarmee meer mogelijkheden. “Ik heb er meteen een podiumpje in weg laten leggen”, vertelt Gilly. “Zodat bands hier konden optreden.” Daarmee was hij een soort trendsetter in de branche. Instore performance is inmiddels niet nieuws meer, en vooral door Record Store Day breed op de kaart gezet. Toen was het nog uniek. En er hebben indrukwekkende namen gestaan inmiddels, vertelt hij. Veel indruk maakte bijvoorbeeld het optreden van Uriah Heep, een band die net zo lang bestaat als De Waterput al heeft dat verder geen enkel verband. Ze speelden in de Tilburgse poptempel 013 en een vriend van Gilly had contacten, hij hield namelijk de website van de Britse rockband bij. Die wist te regelen dat ze -onder politiebegeleiding over de vluchtstrook met de tourbus om enigszins op tijd te zijn- naar de Bosstraat kwamen. Die was toen voor onderhoud compleet opengebroken en het was die dag bloedheet. De vele, vele fans vormden een ereboog langs de metalen platen die over het zand lagen, de band speelde drie nummers en bleef uiteindelijk nog lang in de winkel voor een signeersessie die even mocht duren. “Ze vonden het prachtig”, weet Verrest nog goed.
Onvergetelijk moment
Een hele bijzondere band met de winkel heeft ook Tim Knol. Die stond hier op 19-jarige leeftijd voor een instore optreden, een dag nadat zijn album was uitgekomen en hij indruk had gemaakt bij De Wereld Draait Door. “Hij zag hier voor het eerst zijn eigen plaat op de toonbank staan”, herinnert Gilly zich. “En is een enorme liefhebber. De schittering in die ogen was onvergetelijk.” Knol gaf die dag een optreden voor een afgeladen winkel en is sindsdien vaste gast als er een nieuw album uit is. Hij komt op de dag van het jubileum daarom speciaal heen en weer vanuit Amsterdam, terwijl hij ’s middags in het Noorden moet zijn voor een al afgesproken optreden.
Nooit meer wat anders
Nog altijd zou Gilly niets anders willen doen dan dit, vertelt hij overtuigd; “Al zou ik er vijf keer zoveel mee verdienen, ik kan niets leukers bedenken. Het blijft iedere week weer prachtig om nieuwe releases binnen te krijgen, ik ontdek nog steeds nieuwe muziek die verrast.”
Zijn bedrijf heeft al heel wat ontwikkelingen doorstaan, die bepaald niet altijd even best waren voor de sector. Zeker de online ontwikkelingen waren funest voor veel winkels. De concurrentie van grote internetaanbieders maar ook het illegaal downloaden en streamingdiensten hebben veel veranderingen gebracht. “Dat hebben we allemaal overleefd dus ik maak me niet meer zo snel druk als het eens een week minder loopt.” Wel is ie blij met z’n zoon Yannick, die sinds een half jaar ook in het bedrijf werkt. Dat levert nieuwe en frisse ideeën op, zoals het via internet aanbieden van bijzondere releases die je elders niet zo maar vindt. “En dat loopt goed”, stelt Gilly tevreden vast. Vooralsnog ziet ie de toekomst dus met vertrouwen tegemoet en dénkt ie nog niet aan stoppen. “Ik ben wel enkele dingen aan het afbouwen nu Yannick wat kan overnemen maar wil de muziek, de leuke contacten met klanten en muzikanten maar ook vooral de sfeer hier absoluut niet missen. Thuiszitten is niks voor mij."