Foto: Anita van Hooijdonk, fanatiek ambassadeur voor het Bergse Taalpanel.
BERGEN OP ZOOM – Anita van Hooijdonk is als het ware aan een nieuw leven begonnen. Er is een periode vóór en één na het moment dat ze toe durfde te geven dat lezen en schrijven haar slecht af gingen. Nu ze dat steeds beter kan gaat er een wereld voor haar open. “Had ik dit maar veel eerder gedaan!”
Het is geen schande om toe te geven dat je iets niet goed kunt, weet Anita inmiddels. De 54-jarige Bergse woont tegenwoordig met man en schoolgaande kinderen in Halsteren en is druk als mantelzorger in de weer voor een drietal mensen. Daarnaast volgt ze op maandagavond taalles op het Kellebeek College, in een klas met andere volwassenen die daar beter in willen worden. “En dat is hartstikke leuk”, vertelt ze glunderend. “Je vindt er niet alleen hulp en steun bij elkaar maar ook veel wederzijds begrip. Ik wil er graag nog even mee door, heb het er echt naar m’n zin en het is enorm leerzaam.”
Schrikbarend veel laaggeletterdheid
Anita is taalambassadeur van een project van WijZijn Traverse Groep. De proeftuin laaggeletterdheid ontstond vanuit een samenwerking tussen de gemeente Bergen op Zoom en Stichting Lezen & Schrijven. Caroline van den Akker leidt het project en is blij met de zes ambassadeurs die overal hun verhaal doen en mensen hopelijk inspireren tot het verbeteren van hun eigen lees- en schrijfvaardigheden. Ze komt met schrikbarende cijfers. Anno nu in bijna 18 procent van de jeugd laaggeletterd. Het komt dus nog steeds heel veel voor, ook bij jongeren.
Bang om in de trein of bus te stappen
Terug naar Anita, die steeds vaker merkte dat haar leven en functioneren werden beperkt door het niet goed kunnen lezen en schrijven. Ze vertelt: “Ik durfde niet eens meer met de bus of de trein. Dat ging namelijk een keer mis. Ik wilde op het station uitstappen maar wist niet hoe de deur open ging. Ik kon niet lezen dat ik daarvoor op een knop moest drukken.” En zo heeft ze meer voorbeelden van hoe bepalend het kan zijn voor je doen en laten.
Totdat haar dochter wees op de bijspijkerlessen die ze nu volgt. “Het is een hele drempel die je moet nemen”, geeft ze toe. “Eerlijk bekennen dat je niet goed kunt lezen en schrijven, daar schaamde ik me voor. Ik werd er ook wel eens mee gepest.”
Nieuw leven
Het is grotendeels terug te voeren op haar jeugd. Op de lagere school was ze slecht in taal en werd ze achter in de klas gezet. Zo ging dat toen. En haar ouders vonden als vervolgopleiding de ‘huishoudschool’ goed genoeg, waar ook weinig aan dat soort vaardigheden werd gedaan. Nu is Anita alsnog het nodige aan het bijleren. Met succes, op meerdere vlakken. Ze vertelt: “Ik voel me veel zekerder, onderneem ook weer meer. Ben zelfs al aan het nadenken over een baan in de zorg, als straks de kinderen het huis uit zijn. Je zit echt veel beter in je vel wanneer je alles om je heen meer begrijpt. Nu zou ik willen dat ik het eerder had opgepakt. Je mist best veel als je niet mee kunt.” Tegenwoordig leest ze zelfs boeken en lost ze kruiswoordpuzzels op, voor de lol!
'Neem die drempel, je krijgt er veel voor terug'
Als één van de taalambassadeurs die aan het Bergse Taalpanel verbonden zijn, wil Anita iedereen die ook slecht leest of schrijft op het hart drukken dat het helemaal niet erg is daar voor uit te komen. Het is vooral zonde als je er niets aan verandert, heeft ze inmiddels geleerd. “Je wordt er echt een gelukkiger en rijker mens van, als je over die drempel stapt”, spreekt ze uit ervaring. “Ik kon vroeger mijn eigen kinderen niet eens voorlezen. Dat is toch zonde?” Zoiets is natuurlijk niet terug te draaien maar ze is merkbaar gelukkig met het feit dat ze nu veel meer grip heeft op haar omgeving. “In die zin maakt leeftijd ook niet uit”, vertelt ze. “Als je al wat ouder bent is het nog steeds heel waardevol én fijn om te leren lezen en schrijven en meer van de wereld te snappen.”
Meer weten? Neem gerust eens contact op met Caroline van den Akker van het taalproject. Je kunt haar mailen (caroline.vandenakker@wijzijntraversegroep.nl) of bellen: 0164 237 056