Ingezonden brief – De noodgedwongen strijd van BioMoer kent alleen verliezers

INGEZONDEN BRIEF

BERGEN OP ZOOM / ROOSENDAAL – De zaak BioMoer loopt al sinds 2011 en is van het begin af aan een moeilijke geweest: liggend op de grens van twee gemeentes in de Groenblauwe mantel, pal naast het Pottersbos waarbij al gestart werd met bouwen destijds, terwijl de vergunning niet eens compleet ingediend was, laat staan verleend. Niemand staat te juichen in deze en de vraag is wat het tot nog toe aangevraagde faillissement straks in de praktijk betekent. Dit hoofdpijndossier en deze noodgedwongen strijd doet aan alle kanten bij iedereen pijn, zo constateren vier milieuorganisaties.

"Het grote mestprobleem waar Nederland mee zit is niet op te lossen met mestinstallaties en mestfabrieken. In heel Brabant is er groot verzet tegen dit beleid bij zowel burgers als natuurorganisaties. Bij een co-vergistingsinstallatie komt de energie niet van de mest maar van de toegevoegde co-producten, zoals onder meer maïs, die ook anders inzetbaar zijn."

Vee-industrie

"We zitten in een vastgelopen en ziek systeem gericht op concurrentie op de wereldmarkt. Heel Europa komt om in de mest. De enorme vee-industrie moet gevoed en dat gebeurt door grote kaalslag elders in de wereld en de ellende hebben we ook hier: lokaal, in het milieu, bij de mensen en de dieren. Oerwouden worden in een rap tempo gekapt, alles gericht op de veeteelt. Dit zorgt voor het grote deel van het moeilijke klimaatvraagstuk en er is niets duurzaams aan dit systeem."

Schaalvergrotingen

"Het onbespreekbare moet eens hardop benoemd worden en dat is dat Den Haag schaalvergroting na schaalvergroting heeft gepromoot samen met de Rabobank, ten koste van de kleinere boer die we juist als Nederlanders waarderen. Industriële activiteiten als mestbewerking en -verwerking vragen om meer en meer mest en zijn zwaar subsidie gedreven. Dit is nooit een houdbaar economisch model geweest. De afgelopen 10 jaar is er in Brabant alleen al ruim een half miljard subsidie hieraan gegeven met CDA en VVD als grote promotors. Volgens provinciaal beleid mag een mestvergistingsinstallatie op een dergelijke locatie maximaal 25.000 ton zijn en daarmee wordt ervan uit gegaan dat het rendabel is. BioMoer heeft die 25.000 ton al vergund gekregen."

Subsidies

"Een co-vergistingsinstallatie is een end-of-pipe-solution: aan de achterkant is het zogenaamd duurzaam met bakken subsidie, terwijl aan de voorkant niets gedaan wordt aan de oorzaak van het probleem. Dat moet minder vee zijn en niet doorgaan met inzet van vaak niet goed functionerende techniek (denk ook aan luchtwassers in de varkensindustrie) die de schaalvergroting stimuleert.  

Het is een onhoudbare weg die ten koste van dier, milieu en dus de mens gaat."

  • Bovenstaande ingezonden tekst is een reactie van mevrouw M. Avenarius, woordvoerster namens de natuurorganisaties Stichting tot Behoud van het Halsters Laag en het Buitengebied Wouw, Benegora, Stichting de Brabantse Wal en IVN Groene Zoom.