De rood-wit gedekte tafels nog vóór het begin van de Boeremaaltijd, zaterdagavond in de Hofzaal van het Markiezenhof. Tijdens de maaltijd zelf is het niet toegestaan te fotograferen. (Foto: KijkopBergenopZoom.nl)
BERGEN OP ZOOM – De Boeremaaltijd is het enige moment van het jaar dat de leden van de Gròòte Raad (de boeren van de Sichting Vastenavend) en de Kleine Raad (de gemeenteraadsleden) gezamenlijk aan tafel zitten, samen met gasten zoals jubilerende ICB’ers. “Mè de Boeremaaltijd zijn me onder mekare”, zo sprak Stichtingvoorzitter Bas van Oevelen zaterdagavond het gezelschap toe. Daarom: géén films en géén foto’s op social media. Gelukkig mocht KijkopBergenopZoom wél een sfeerimpressie ontvangen van onze correspondent ter plaatse.
Tekst: Leutege Dweil, spéésjale korrespedent
Volgens de officiele geschiedschrijving zou het zaterdagavond de 74e Boeremaaltijd moeten zijn, sinds het begin van de naoorlogse Vastenavend in 1946 – uitgezonderd 1953. In het rampjaar van de watersnood waren alle feestelijkheden immers afgelast. Toch gaat blijkbaar de traditie veel verder terug, want enkele leden van de Finansjele Commissie hadden een leuteg schilderij op de kop weten te tikken bij veilinghuis Zottebie in Amsterdam. En dat zou zomaar uit 1488 geweest kunnen zijn, nog in opdracht van Jan mette Lippe geschilderd door een verre achterneef van Jan van Eyck. Het ‘historische’ leutpaneel kreeg een prominente plek tijdens de Boeremaaltijd, vlak bij de Christoffelschouw.
En ook deze editie van de Boeremaaltijd is er één om bij te schrijven in de geschiedenisboeken, met het afscheid van onze òòg’eid Prins Nilles III. Er werd gezongen en gedanst, met een lach en een traan: “Het is niet erg iets moois te moeten verliezen. Beter verliezen dan het nooit te hebben gehad”, klonk het door de de zaal. Want meer nog dan andere òòg’eden heeft Nilles III zijn stempel gedrukt op de Bergse vastenavend en een blijvende indruk achtergelaten.
Dyana Rommens, de Bergse Hildegard Kneef, zong uit volle borst haar afscheidslied voor Nilles III. Van de Steketee kreeg de òòg’eid een boekwerk met de gebundelde 14 edities van de Vastenavendkranten die tijdens de jaren van deze leutvorst zijn uitgebracht. En burgemeester Frank Petter overhandigde Nilles III namens de Kleine Raad een bronzen krab op een sokkel met inscriptie. “Dat kan d’r ook nog wel van af”, zei Petter lachend.
De Kleine Raad kreeg het overigens flink te verduren tijdens deze Boeremaaltijd, ook vanwege de gemeentelijke schuldenlast en de problemen met zwembad De Schelp. Zo deelde de Gróótste Boer, bijgestaan door de zingende Legionella-sisters, enkele neuzen met reddingsboeien uit aan raadsleden die wel een steuntje kunnen gebruiken. Rian Govers werd herinnerd aan de caravankwestie van vorig jaar waarbij ze “bijna kopje n’ onder ging.” Reinoud Krijnen, die als éénmansfractie graag mee wil doen met de groten, zit nog in ’t pierebadje tussen de kleintjes en kreeg daarom ook een reddingsboei-neus. “Agge straks gròòter gegroeid bent, kom dan nog mar es terug.”
Een complimentje kon er ook wel van af. De altijd bescheiden Joey van Aken kreeg van de vrouw van de Gróótste Boer een “boske soepgroente” oftewel een bos tulpen. Journalist Majda Ouhajji van BN/DeStem ontving zelfs de ‘Gouwe Neus meddet vaandel van de Gròòtste Boer‘ voor haar “soms fluwéélzachte en soms vlijmscherrepe” artikelen over de Bergse gemeenteraad. Gouwe Neuze waren er overigens ook voor drie boeren van de Grote Raad die jaar een jubileum te vieren hebben.
Een speciale gast op de Boeremaaltijd, overgekomen uit Amsterdam, was zoon Bernard van ‘krabbegeneraal’ Anton van Duinkerken; pseudoniem van schrijver Willem Asselbergs (1903-1968). Bernard citeerde de bekende woorden van zijn vader, bij het schenken van de glazen: “Volgaarne, en gaarne vol!”
Het laatste woord op de Boeremaaltijd was voor Nilles III: “Ik wil iederéén omerreme… omerreme om same Vasstenavend te gaan ‘ouwe!” Daarop volgde een dweiltocht, vanaf het Markiezenhof langs het Beurspleintje door de straten van de Bergse binnenstad. Met als eindpunt zaal Den Enghel waar voor de vertrekkende òòg’eid een feest stond te wachten…