Geen bonje met de (zuider)buren, maar ook geen vriendschap
Bijna iedereen heeft wel buren. In sommige gevallen is de band daarmee uitermate goed. Men komt bij elkaar op de koffie, helpt elkaar met klusjes en de kinderen trekken met elkaar op. Ze zeggen niet voor niets: ‘beter een goede buur dan een verre vriend’.
Door: Dominique Hopmans
Daartegenover staat de realiteit van burenruzies en onhoudbare situaties, waarin het woongenot wordt aangetast en mensen elkaar niet kunnen luchten of zien. Men probeert elkaar doelbewust het leven zuur te maken, met alle gevolgen van dien. Tot slot zijn er nog de ‘normale’ verhoudingen. Buren die elkaar begroeten, elkaar sporadisch van dienst zijn, maar elkaar doorgaans met rust laten.
In overheidsland kennen we eveneens tal van buren. Zo kent onze gemeente een ‘buurtschap’ met 18 andere gemeenten. Dit buurtschap, de Regio West-Brabant (RWB), maakt zich hard voor de economische structuurversterking van de regio. Onlangs presenteerde de RWB daarom een koersdocument met daarin de economische strategie voor de regio. Een vooruitstrevend document met reële ambities, gericht op de toekomst. In dat toekomstverhaal ontbrak echter een belangrijke speler. En laat die belangrijke speler nou net onze buurman zijn. Ik heb het over Vlaanderen.
De relatie met Vlaanderen is er niet één van burenruzies en diepgewortelde wrok. Die verhouding kenmerkt zich ook niet per se door vriendschap en samenwerking. Hoewel er wel voorbeelden van samenwerking zijn, denk aan de Vlaams-Nederlandse Delta. Toch laten we elkaar over het algemeen met rust, waar natuurlijk niets mis mee is. Alles beter dan vijandige buren zijn, die elkaar het leven onnodig moeilijk maken. Vanuit dat oogpunt mogen we tevreden zijn en vasthouden aan de status quo. Maar als we in die gedachte berusten, gaan we voorbij aan de kansen die besloten liggen in een goede verstandhouding met onze zuiderburen. Want waarom elkaar met rust laten als je elkaar wederzijds kunt versterken?
De economie trekt gestaag aan, dat klopt. Toch kent Bergen op Zoom nog altijd een hoge werkloosheid, mede veroorzaakt door een mismatch op de arbeidsmarkt. Binnen de RWB wordt daar uiteraard werk van gemaakt. Maar is dat ook genoeg? Ik denk van niet. Het ‘ecosysteem’, zo het heel fraai wordt genoemd, is binnen onze regio nog onderontwikkeld. Dat is onder meer te wijten aan onze gebrekkige traditie van samenwerken. Wat dat betreft kunnen we leren van onze zuiderburen. Vlaanderen is namelijk één van de meest dynamische, robuuste economische zones van Europa.
Dat toenadering vanuit West-Brabant rendabel is, onderschrijft ook prof. dr. Tordoir (Universiteit van Amsterdam): “Integratie richting Vlaanderen kan enorm veel opleveren, maar er zijn cultuurverschillen. Daarmee is de grens ergens wel een barrière. Maar als u die grens weet te slechten, levert dat heel veel werk, geld en welvaart op.”
Er zijn dus wel cultuurverschillen. Maar is dat niet altijd zo met buren? En ligt de kruisbestuiving, de wederzijdse versterking, nou niet JUIST in die cultuurverschillen? Ik ben ervan overtuigd dat we in kansen moeten denken, niet in belemmeringen. Vlaanderen kent steden die kampen met overdruk, die smachten naar arbeid (en laten wij nu net veel werkloosheid hebben). Ook zijn er topsectoren als chemie en R&D met potentiële crossovers naar de topsectoren die wij hier in West-Brabant kennen. Kortom, op een steenworpafstand ligt een bron van werk, innovatie en kansen. Maar eerst even betere buren worden. Dus wanneer nodigt de RWB onze zuiderburen eens uit voor een bakkie?
Columns vertegenwoordigen een mening of idee van de auteur in kwestie. Natuurlijk staan we als redactie achter deze schrijvers, anders zouden we hun werk niet publiceren. Maar een tekst als deze hoeft niet per se onze journalistieke mening te vertegenwoordigen. Integendeel, wij worden ook graag 'geprikkeld' door columnisten. Al proberen we onze algemene berichtgeving zo objectief mogelijk te houden.
Redactie KijkopBergenopZoom.nl