BERGEN OP ZOOM – Wie dacht dat Martien van Leeuwen, na een carrière van 42 jaar, op zijn lauweren ging rusten, heeft het mis. Hij is sinds kort weliswaar officieel met pensioen maar gaat onvermoeibaar verder met zich inzetten voor de positie van de oudere medemens.
Het had allemaal heel anders kunnen lopen als hij niet verliefd was geworden. Martien komt uit het grensdorpje Luyksgestel, gelegen onder de rook van Eindhoven. Via een bevriende pastoor hoorden zijn ouders over het Juvenaat in Bergen op Zoom. Het plan was eigenlijk dat hij ook geestelijke zou worden. Hij kwam hier studeren en deed al snel ook vrijwilligerswerk in een tweetal wijkhuizen: Op wwonwagenkamp De Kortjan en bij Ons Bergen.
Toen hij in Bergen op Zoom ook de liefde leerde kennen was het met de kerkelijke ambities gedaan, maar de passie voor maatschappelijk werk bleef. Wel neigde de voormalige Oost-Brabander steeds meer naar werken met ouderen. Martien: “Hun kwetsbaarheid viel me op en ik wilde daar wat aan doen. Ik vond en vind het mooi om die mensen te helpen, er aan bij te dragen dat hun zelfstandigheid zo lang en veel mogelijk bewaard blijft.” Hij werd er uiteindelijk directeur van Stichting Welzijn Ouderen Bergen op Zoom door. Martien wijst op alle dingen die een mens kan gaan mankeren, en op wat je allemaal kan overkomen: “Je hebt onvoorstelbaar veel geluk als je zonder fysieke of psychische problemen door het leven komt. Niet iedereen is er daarna voldoende tegen opgewassen als het mis gaat.”
Eenzaamheid
Er is onder ouderen veel eenzaamheid. Hun sociale kring is enorm klein soms, hier en daar zelfs afwezig. De kans op depressie is groot en voorheen werd dat vaak niet herkend. De eerste symptomen komen redelijk overeen met dementie namelijk, met als gevolg dat zorgverleners nogal eens volledig verkeerd omgingen met mensen die depressief waren. “Gelukkig gaat het nu beter”, vertelt Martien. “Mede dankzij Alzheimer Nederland, dat hierover volop voorlichting gaf, en geeft. Ook de samenwerking in de zorg is aanzienlijk verbeterd in de loop der jaren maar we zijn er nog lang niet.”
En precies daarom blijft de voormalige seminarieganger zich voorlopig op vrijwillige basis inzetten voor het doel waar hij bijna 40 jaar professioneel aan werkte. Als voorzitter van het Regionaal Platform Dementieondersteuning in West-Brabant wil hij er voor gaan zorgen dat alle instanties, maar ook individuele mensen die te maken hebben met de zorg voor ouderen, nog meer aan elkaar gekoppeld raken. Mensen die de eerste tekenen van mogelijke dementie vertonen moeten de best mogelijke hulp en -waar nodig- opvang krijgen. “Dat willen we als platform bereiken. Met workshops, voorlichting, gespreksgroepen, noem het maar op.” Martien gaat zich de komende jaren bepaald niet vervelen…