BERGEN OP ZOOM – Het thema van het Gròòt Berregs Diktee was 'O jee, da val nie mee'. En de deelnemers zaten woensdagavond inderdaad op bepaalde woorden en klanken weer behoorlijk te zwoegen. De humorvolle tekst was dit jaar van Stefaan Verheugt.
Sinds enige jaren kunnen mensen teksten insturen en Dialectgenootschap De Berregse Kamer kiest er dan één uit die als dictee wordt voorgelezen. Welke inzending dat wordt, blijkt pas die avond zelf en de eer viel deze keer Stefaan Verheugt te beurt, met zijn verhaal 'Powezie, da val toch tege!'. Het was meteen de eerste verrassing van de avond. De auteur kreeg hiervoor een glas-in-lood werkje in Tiffanystijl overhandigd, gemaakt door Marianne Gabriels.
Oorkonde voor Frans Nefs
Na het dictee en een serie vragen over dialect en Oud-Bergen was er nog een mooie verrassing. Wanneer het dialectgenootschap daar aanleiding toe ziet, wordt er wel eens een blijk van waardering uitgereikt aan mensen die zich in en om de gemeente inzetten voor het behoud en actief gebruik van streek- en spreektaal. Deze keer werd zo'n 'Diejelektoorkonde' uitgereikt aan Halsternaar Frans Nefs; ‘Weges ’t feit da gij, same mette werkgroep van de Studiekring Halsteren – Lepelstraat, spellingregels en ’n woordeboek è samegesteld over en in die diejelekte… Weges ’t feit da gij oeweige n’al jarelang inzet ’t Alters diejelekt uit te drage deur ’t te gebruike n’in ver’ale, versjes en liedjes… Weges ’t feit da gij jouw epistelkes uitbrengt in boekvorrem en ’t Alters diejelekt op die menier verspreidt en bewaart’
De winnaars!
En dan de uitslag van het dictee. Oud-winnaars strijden altijd om de 'WisselAppostrofee'. Die ging dit jaar naar Paul de Waal. De door Corrie Hagenaars, Floor de Groot en Paula Withagen gemaakte eerste, tweede en derde prijzen gingen naar Jan Luysterburg, Tim Martens en Sjoerd Bakx. Van harte gefeliciteerd!
Klik hier voor een foto-impressie!
Gròòt Berregs Diktee 2017:
Powezie, da val toch tege!
Fleet jaar, naar ’t Berregs Diktee, a’k beslote n’om me n’eige n’om te vorreme tot gròòtmééster van de Berregse powezie.
‘k Ad wa boekskes g’aald in de biebeleteek en oefende me n’eige tien slage n’in de rondte.
‘k Voelde me n’as de nuuwe Paul Asselbergs, mar m’n moeder zee da’k ’n slap aftreksel was van Ko van de Ketterij. Dèèr trok ik me n’eige netuurlek niks van aan.
Toen’k mette vastenavend mè m’n mate wa d’aan ’t dweile was, zag ik in ’n oekske van ’t kefee ’n stikgèèf meske staan.
Ze droeg ’n lieveneerebeesjesmaske. z’Ad eupe n’as ’t Ravelijn en bumpers om over te struikele.
In m’n broek voelde n’ik gelukkeg iets ards. ’t Was m’n pen.
Op ’n allef nat bierviltje begon ik te schrijve.
In oew navel is ’t altijd lekker werrem.
Zou’k dèèr magge wòòne?
Zo tusse kefettie en kleine bietjes stof
en vuste langbewaarde dròòme?
Ze keek me n’aan en zee:
Allee, kulleke, ‘k zou oew moeder kenne zijn.
Ik perbeerde nog te zegge datta tegeswoordegs mode was, mar ze wou t’r niks van wete.
Powezie? Da val toch tege!