't Is weer voorbij…
Volgens de weer-experts is het nu dan toch echt afgelopen met de zomer. Het gaat weer waaien en regenen. Eindelijk, onze natuurlijke habitat.
Het voelde zo goed om te lezen hoeveel mensen er weer lekker aan het zeuren waren over de Miljoenennota! In de regering zitten maffialeden, mensen zullen op straat belanden, kinderen kunnen straks niet meer eten en het geld gaat alleen naar de mensen die al genoeg geld hebben! Als je alle negatieve commentaren zou lezen met op de achtergrond Mozarts Requiem of Communio, dan zou je denken dat ons land binnenkort een Derdewereldland wordt.
Door: Volkan Tasdan
Terwijl ik dit stukje schrijf zit ik op het gras bij de ingang van het Lambertijnenhof. Dag in dag uit geniet ik hier van de intensieve ondersteuning die er wordt aangeboden aan de bewoners van deze straat. Rechts van mij de supermarkt. Mensen lopen gehaast naar binnen en naar buiten met volle boodschappentassen, die kundig worden geplaatst in de kofferbakken van SUV’s. Iets verder naar links wachten klaar-overs bij de Borghoek om de kinderen te helpen met oversteken, na weer een fijne schooldag. Aan de overkant een geweldig hoekje met containers waarin ieder keurig het afval scheidt. Vlak naast me een dokterspraktijk en in het verlengde een prachtig bosgebied. Dit kleine stukje Meilust voelt als een goed georganiseerde stad met mensen die genieten van alles wat hun hartje begeert. Gaan we dit allemaal kwijtraken door de cijfers die onlangs zijn bekend gemaakt?
Ik schakel over van Mozarts meesterwerk naar Badinerie van Bach. Even een lach op mijn gezicht, voordat ik dan toch ga doen wat ik zo graag wilde doen op deze dag: zomaar aan iemand op straat vragen wat hij of zij vindt van het nieuws uit Den Haag. Een boomlange meneer, met bijna precies hetzelfde kapsel als Jacques d'Ancona, kijkt me een beetje boos aan maar zegt uiteindelijk; “Wat boeit mij nou wat er in Den Haag gebeurt? Heb je gehoord dat er honderd man hier in de straten de boel aan het verstieren waren vanwege een trouwfeest? Daar moeten ze wat aan doen!” Als ik voorzichtig zeg dat het mij om de miljoenennota ging en niet om de ordeverstoringen op de weg, loopt hij weg en mompelt: “Wat boeit mij die miljoenennota nou.” Wat een uniek moment! Want de acht andere mensen die ik dezelfde vraag stel, vinden het of een dramatische ontwikkeling voor ons land, of ze vinden Rutte een eikel of iets van vergelijkbare strekking.
Ik ga maar weer terug naar mijn hoekje en het enige waar ik aan denk is het drama in de stem van mensen, aan hoe ongelukkig men is. Of is het gewoon fijn om te trappen tegen de gevestigde orde?
Hoe dan ook, de negativiteit, nu ook weer met de Miljoenennota, is mijns inziens een onderdeel van onze natuurlijke habitat geworden. Wij leven in een fantastische verzorgingsstaat, wij hebben de mogelijkheid om elkaar te helpen, hulp te vragen, te groeien, te genieten en ondertussen worden wij verzorgd van wieg tot graf. Elk jaar wordt de één iets minder gelukkig dan de ander na Prinsjesdag en dat zal altijd zo blijven. Hulde aan onze vertegenwoordigers, strevend naar balans, terwijl zij een mega schild moeten creëren voor alle kritiek die er op hen afkomt! Laten we even stoppen met haten en ons aansluiten bij de ‘Gelukkige Mensen Alliantie’. De eerste vergadering is op het hoekje voor de Lambertijnenhof. Iedereen is welkom, ook als het waait en regent.
Columns vertegenwoordigen een mening of idee van de auteur in kwestie. Natuurlijk staan we als redactie achter deze schrijvers, anders zouden we hun werk niet publiceren. Maar een tekst als deze hoeft niet per se onze journalistieke mening te vertegenwoordigen. Integendeel, wij worden ook graag 'geprikkeld' door columnisten. Al proberen we onze algemene berichtgeving zo objectief mogelijk te houden.
Redactie KijkopBergenopZoom.nl