Regelgezucht
Regelgezucht? We spreken toch altijd over regelzucht? Ja dat klopt, maar na wat ‘slaapkamergefilosofeer’ kwam deze term bij me op. Regelzucht is de drang om dingen te willen regelen, zaken te willen organiseren. Hoewel hier dikwijls een negatieve uitleg aan wordt gegeven, hoeft regelzucht niet per definitie slecht te zijn; het kan ook getuigen van een zekere ambitie, van ongebreidelde energie.
Door: Dominique Hopmans
Regelgezucht daarentegen treedt op wanneer we worden geconfronteerd met regels en procedures waarvan we het daadwerkelijk nut betwisten en die ons vooral tegen lijken te werken. Deze vorm van verzuchting is alomtegenwoordig en lijkt alsmaar toe te nemen.
De drang van de overheid om alles maar ‘dicht te willen regelen’ komt niet uit de lucht vallen, maar is een logische reflex op incidenten. Er gebeurt iets vervelends, daarop volgt maatschappelijke onrust, waarna we collectief naar de overheid kijken en aandringen op een oplossing. Die oplossing komt er dan meestal, ja je raadt het al, in de vorm van nieuwe regels. Het zijn diezelfde regels waar we vervolgens vol onbegrip over klagen en jammeren.
Hoogmoed komt voor de val, regelzucht voor het regelgezucht. En omdat al dat zuchten zo vermoeiend is, ben ik van mening dat we daar iets aan moeten doen. Allereerst moeten we de ‘wereld-is-maakbaar-gedachte’ loslaten. Stoppen met denken dat als we maar lang genoeg ‘doorregelen’ er op den duur niets meer zal voorvallen.
Ongelukken, afwijkingen en frauduleuze praktijken trekken zich écht niets aan van een paar lettertjes op papier. Sterker nog, die lettertjes op papier verdringen de ruimte voor handelen op basis van vertrouwen en intuïtie. Wie wil er nu nog voor de overheid werken (of het nu in de vorm van leraar, verpleegster, politieagent of ambtenaar is) als handelingen niet meer vanuit ‘de onderbuik’ mogen komen, maar altijd moeten gaan via hetzelfde geprotocolleerde dansje? En welke burger heeft nog zin om iets via de overheid te regelen als zij telkens de weg moeten zien te vinden door dat ondoorzichtige bureaucratische oerwoud? Niemand.
Daarom ben ik eigenlijk wel benieuwd naar jullie regelgezucht. Want wanneer blijkt dat die regels die ooit zo noodzakelijk leken alleen maar weerstand oproepen, dan moeten we ons regelgezucht misschien maar omzetten in ‘ontregelzucht’. Van regelzucht via regelgezucht naar ontregelzucht én de cirkel is rond.
In een samenleving waarin de uitzondering op de regel juist dé regel is, moeten we niet alles dicht willen regelen. Zeker als je je beseft dat er altijd een kleine groep mensen zal zijn die zich niet als vanzelf houden aan onze regels en normen. Laat die 95% goedwillende mensen van onze bevolking alsjeblieft niet dupe zijn van deze groep door nóg meer regels te maken. Dat scheelt een hoop gezucht.
Columns en blogs betreffen een mening of idee van de auteur in kwestie. Natuurlijk staan we als redactie achter deze schrijvers, anders zouden we hun werk niet publiceren. Maar een tekst als deze hoeft niet per se onze journalistieke mening te vertegenwoordigen. Integendeel, wij worden ook graag 'geprikkeld' door columnisten en bloggers. Al proberen we onze algemene berichtgeving zo objectief mogelijk te houden.
Redactie KijkopBergenopZoom.nl