BERGEN OP ZOOM – Er is ineens weer het nodige te doen over het integriteitsrapport dat in 2014 werd gemaakt over toenmalig wethouder Ton Linssen. Onlangs werd het opnieuw actueel, nadat de fractievoorzitters inzage kregen in het verder geheim gehouden rapport, toentertijd opgesteld nadat Bergenaar Pierre Passier met aantijgingen kwam over onder meer belangenverstrengeling.
Naar aanleiding van de beweringen van Passier besloten de burgemeester en gemeentesecretaris dat er een onafhankelijk onderzoek moest worden gedaan. Het door het externe bureau opgestelde rapport geeft nog steeds stof tot discussie. Volgens Linssen is het er vooral opnieuw bijgehaald om in de aanloop naar de verkiezingen van 2018 hem en zijn partij in een kwaad daglicht te zetten. In een uitgebreide reactie gaf hij het nodige weerwoord. Daarop heeft Passier nu gereageerd met een al bijna even omvangrijke e-mail aan het college, raadsleden en de pers.
Ton Linssen beschuldigt Passier ten onrechte van laster en smaad, stelt de e-mail. Bovendien zou de voormalige wethouder zelf juist valse beschuldigingen doen, onder meer door te stellen dat Passier in 2014 zou hebben gedreigd naar de pers te gaan als er geen onderzoek kwam. De Bergenaar ontkent dat en is benieuwd naar bewijzen van die bewering. Hij zegt tevens dat het nooit om persoonlijke motieven ging: “Als het mij om de persoon Linssen of zijn partij te doen was geweest had ik destijds het dossier wel direct via de pers naar buiten gebracht met alle negatieve electorale gevolgen voor hem en zijn partij van dien.”
Openbaar maken dossiers
Passier schrijft toen een vijftal notariële akten aan de provincie te hebben overlegd, met daarin onroerend goed transacties van de heer Linssen tijdens zijn politieke loopbaan. Het betrof onder meer twee zaken aan de Fort de Roverweg en de transacties aan de Moordhoek. Hij heeft echter aanvullende dossiers en wil die eventueel wel beschikbaar stellen.
Ook de gemeente krijgt een flinke veeg uit de pan. Uit de recente brief van Linssen bleek dat er een externe adviseur was betrokken bij het beoordelen van de uitkomsten van het onderzoek. Daar was volgens Passier niet over gecommuniceerd destijds, hij vernam het dus nu pas. Een ‘hele vreemde en duistere gang van zaken’, noemt hij dit. Die beoordeling had aan de gemeenteraad moeten zijn, zeker aangezien de gewekte schijn van belangenverstrengeling normaal gesproken al reden is voor aftreden van een wethouder. Burgemeester Frank Petter heeft in 2014 schriftelijk aan Passier laten weten dat er van belangenverstrengeling geen sprake is geweest, dat er zelfs geen sprake is van bevoordelen van een bevriende partij of bevoordeling van de heer Linssen zelf. Daar had en heeft Passier nog altijd zijn twijfels bij. Hij komt met wat voorbeelden, ‘feiten’ noemt hij ze.
Bijzondere bedragen
Een eigenaar van grond aan de Fort de Roverweg was tevens huurder van de Fort de Roverweg 1, wat weer eigendom was van Linssen. Deze man ontving 897.500 euro voor het saneren van opstallen waar geen bedrijfsmatige behoefte meer aan was, een bedrag dat veel hoger ligt dan de gebruikelijke Ruimte voor Ruimte regeling. Dit was blijkbaar een plan van Ton Linssen, die vervolgens de betreffende grond kocht, waar een andere bouwbestemming aan werd gegeven.
Het perceel werd volgens Passier voor een opmerkelijk laag bedrag verkocht, gezien de nieuwe mogelijkheden en de erbij horende marktwaarde. Het zou Linssen snel 190.000 euro hebben opgeleverd. Fort de Roverweg 1 werd verkocht aan de huurder die de grond ernaast aan de wethouder verkocht en er werd 20.000 nabetaald, zodat het voormalige huurhuis en de grond ‘vrij van huur’ konden worden verkocht. Andersom zou Linssen precies dat bedrag in contanten weer aan de voormalige huurder hebben gegeven bij het passeren van de verkoopakte. Volgens Passier en zijn advocaat een fiscaal strafbare handeling -zéker voor een wethouder- en mogelijk zelfs een strafbaar feit. Linssen zou het later zelf fiscaal hebben rechtgetrokken, ook bij de Belastingdienst, maar Passier vraagt zich af wanneer. Voor of nadat hij zijn dossier bij de provincie had ingediend.
Kosten voor de gemeente
De hele deal kostte de gemeente geld, stelt Passier. De Ruimte voor Ruimte regeling leverde maar 102.500 euro op, waar dat 630.000 had moeten zijn. En Linssen zou twee stukken agrarische grond, ergens ver achter in de Fort de Roverweg, aan de gemeente hebben overgedaan zonder daar wat voor te rekenen. Volgens de boze inwoner probeert het college ‘met veel kunst- en vliegwerk’ de indruk te wekken dat die percelen 600.000 euro gaan opbrengen, om daarmee de gemiste inkomsten te compenseren.
Na enige tijd verkoopt Linssen de grond weer, nadat het een geschikte bouwlocatie is geworden. Opvallend genoeg onder de marktwaarde, voor het bedrag van 320.000 euro. En de koper krijgt daarvoor een veel groter stuk grond. Inmiddels is er dan een conflict tussen Linssen en zijn voormalige huurder, onder meer over een deel van de transactie. De rechtbank stelt de ex-wethouder in het gelijk, als die aanvoert dat de kavel de door hem betaalde prijs eigenlijk niet waard was. Passier vindt juist dat de nieuwe koper een hele voordelige deal heeft aan dit stuk grond.
Het blijft onduidelijk
Volgens burgemeester Petter en de gemeentesecretaris was de zaak eigenlijk afgedaan na het onderzoek. De conclusies ervan werden toen gedeeld met de fractievoorzitters, er werd nog eens extra werk gemaakt van integriteit in de raad en het college en daarmee werd het dossier gesloten. Dat liep echter anders. Passier bleef er achteraan gaan en onlangs werd het hele onderzoek alsnog met de huidige fractievoorzitters besproken, onder embargo. Die reageerden verschillend, van geschrokken tot afhoudend. Er blijven bovendien twijfels over de uitkomst of in ieder geval de interpretatie van het onderzoek.
Passier vindt dat er wel degelijk sprake was van belangenverstrengeling. Hij baseert zich op notariële akten en ziet daarin bevoordeling door derden en bevoordeling van de ex-wethouder. Hij wil daarom inzage in het integriteitsrapporten en weet één van de transcripten van het onderzoek te bemachtigen. Daarin zegt hij feitelijke onvolkomenheden te vinden, reden om zich af te vragen of er wel op de juiste wijze is onderzocht. Dat er conclusies zijn gebaseerd op door Linssen zelf aangeleverde informatie ziet Passier niet als waterdichte onderzoektechnieken.
Petter en de gemeentesecretaris wilden het rapport niet openbaar wilden maken, waardoor ook de gemeenteraad er geen oordeel over kon vormen. Een rare zaak, vindt Passier nog altijd, die via de rechter probeerde openbaring of in ieder geval inzage af te dwingen. Dat lukte niet, maar de Bergenaar gaf en geeft niet op. Hij verbaast zich er nog altijd over dat de burgemeester zich niet tot het OM heeft gewend om melding te maken van een mogelijk strafbaar feit.
Ernstig in de fout
Dat Passier alsnog de door hem geconstateerde cijfers en feiten openbaarde heeft een reden, laat hij weten. Hij liet de keuze om het rapport te openbaren in eerste instantie bij burgemeester Petter. Toen die bleef weigeren de informatie algemeen te delen met burgers (kiezers) en de politiek is hij, aldus Passier, ‘ernstig in de fout gegaan’.
De Bergenaar ziet zijn strijd niet als een bewuste actie om Ton Linssen te beschadigen. De pijn zit ’m in het feit dat een wethouder via een regeling 190.000 euro kan verdienen kan verdienen aan een perceel, terwijl Passier juist 200.000 euro moest betalen om eenzelfde bouwtitel te krijgen voor een stuk grond. Die kwestie blijft de drijfveer om het er niet bij te laten zitten. Als de gemeenteraad er niet voor zorgt dat het de beslissing om het rapport alsnog openbaar wordt gemaakt door het college van B en W, vindt op 13 oktober opnieuw een rechtszaak plaats waarin Passier en zijn advocaat dit pogen alsnog af te dwingen.
De gemeente liet bij monde van voorlichter Erwin Stander weten voorlopig niet te wilen reageren op de beweringen van Passier. We vroegen ook voormalig wethouder Linssen om een reactie. Tot nu toe hebben we die niet ontvangen.