LEPELSTRAAT – Niet eens zo heel moe maar wel voldaan zijn Jan Brouwers en zijn team vrijdagmiddag thuisgekomen van een intensieve week. De 26e editie van Jongerenkamp Lepelstraat zit er weer op. Voor hem de 25e keer dat ie meewerkt aan het bijzondere event. En nog lang niet de laatste…
Nog eens 25 jaar gaat ’m niet meer worden, aldus Jan (linksonder op de foto). “Dan ben ik ver in de tachtig, da’s wat oud.” Z’n teamgenoten grappen dat ie dan in een karretje mee mag. Het tekent de sfeer, hier wordt veel gelachen. “Dat is precies één van de redenen waarom het zo leuk blijft”, legt de jubilaris uit. Die overigens niet de behoefte heeft het groot te vieren. Een pilske met de club, terugkijkend op een mooie week, dat is het wel zo’n beetje.
Van de bezemwagen tot organisator
Jaarlijks trekt een minimum aantal van tien jongeren, variërend van 12 tot 16 jaar, met deze begeleiders naar een locatie in de regio. Op de fiets, naar een onderkomen van een scoutingclub dat voor die week gehuurd wordt. En ook weer op het stalen ros terug, na een week. Jan werd een kwart eeuw geleden gevraagd of ie als bezemwagen mee wilde rijden en ontdekte dat het veel te leuk was om de rest van die week te missen. Na een paar jaar ging ie dus echt mee en inmiddels organiseert ie de jaarlijkse uitstap al weer een tijdje, samen met Michel Mertens (naast hem op de foto).
Steeds weer een hele klus
Za zo veel jaren zou je wellicht denken dat het samenstellen van zo’n week inmiddels een peulenschil is. Dat blijkt tegen te vallen. Jan: “De regels worden strenger, er mag steeds minder in de natuur. Veiligheid is ook nogal een aandachtspunt tegenwoordig. Kids moeten hesjes aan, de bossen in doen we alleen nog met begeleiding en in het donker moet er verlichting zijn. Als je er überhaupt nog mag komen.” Hij vertelt dat mer en meer plekken verboden terrein worden, helemaal of alleen na zonsondergang. “Het vraagt dus best wat creativiteit om nog een leuke week samen te stellen.”
Oldskool fun
Of jeugd het nog naar de zin kan hebben zonder smartphones, tablets en games? “Jazeker”, klinkt het overtuigd. “Aan het begin van de week levert iedereen ze in en alleen ’s avonds krijgen ze die even terug, hoogstens een uurtje. Vaak missen ze die dingen amper en ontdekken ze juist dat je zonder ook héél veel plezier kunt hebben, vooral met elkaar.”
Want juist daar gaat Jongerenkamp Lepelstraat om: samen delen, samen lachen en soms zelfs samen een traan. Verbondenheid en vooral heel veel lol hebben met elkaar. “Het is bijna niet uit te leggen”, vertelt Jan. We hebben dit jaar daarom wat filmpjes gemaakt en naar het thuisfront gestuurd, om ze een béétje een idee te geven. Maar je voelt het pas echt als je er bij bent, er deel van uit maakt. Ik hoop het nog een aantal jaren te kunnen doen.”
Meer weten over Jongerenkamp Lepelstaat? Hier vind je de Facebookpagina.