(Illustratie: een tekening door de Bergse kunstenaar Leonard Imandt (1890-1962) van de woningen aan de oostzijde van de Vischmarkt die in 1929 zijn gesloopt voor het Ketrientje. © BureauDubbelstraat.nl)
Over de status van het historische deel van het St Catharinagasthuis, oftewel ’t Ketrientje, lopen de meningen sterk uitéén. KijkopBergenopZoom.nl laat twee Bergenaren met een uitgesproken opvatting hun mening geven. De artikelen worden gelijktijdig gepubliceerd in de vorm van een tweeluik. In deel twee: Jim Bernaards, voorstander van een volledige sloop van het leegstaande complex. Bernaards is binnenstadbewoner en tevens duoburgerlid voor de VVD in de gemeenteraad.
door: Jim Bernaards
In de kelder van het archief liggen foto’s van de Vischmarkt zoals ze was rond de tijd dat mijn opa Bernaards er geboren werd. De noordfaçade had het Bergse karakter zoals we dat kennen uit de andere straten en de binnenstad; een karakter wat zelfs de Van Rossems konden waarderen.
Van oorsprong middeleeuwse panden, de meeste bepleisterd, oranje pannekes. Allemaal netjes op een rij, ‘in de pas lopend’. Elk met haar eigen eeuwenoud verhaal. De Vischmarkt was het mooiste plein van de stad.
Koud en donker gebouw
Nu er zoveel te doen is om de gevel en ’t zustergebouw van de Ketrien wil ik iets met u delen. Ik snap ’t niet… ik snap niet waarom iemand dit gebouw een monument zou vinden. Ik probeer het! Maar ik zie een koud en donker gebouw dat overal in Nederland had kunnen staan. Een toonbeeld van een tijd waarin zielloze Randstedelijke architectuur werd neergeplempt zonder de context van de (binnen)stad in acht te nemen. Een beetje met dezelfde mentaliteit waarmee het Cuypersgenootschap zich nu hiermee bemoeit.
Niet uniek
Is het oud? Misschien, een jaar of negentig. Er worden, ook anno nu, wel oudere gebouwen gesloopt. Is het uniek? Niet echt. De oude Cort Heyligerskazerne lijkt er sprekend op, en die ligt een paar kilometer verderop. Is het beeldbepalend? Misschien, maar dat doet er niet toe. De Lucernaflat was ook beeldbepalend, en toen die plat ging deden we nog net geen vreugdedans met z’n allen.
Niet overtuigd
Ik heb ze gelezen, de ‘argumenten’ van de bezwaarmakers. Een poos geleden al. En ik ben op z’n zachtst gezegd niet overtuigd. Mijn vermoeden is dat de bezwaarmakers zich een heldenrol aan willen meten. Zoals zij die de Gevangenpoort of de oude Sint-Martinus op Altere gered hebben helden werden. En dat doen ze door in te spelen op een soort Bergs trauma; het gevolg van al ’t waardevols wat wél gesloopt is. In de jaren ’50, ’60 en ’70 dan, nogal een andere tijd. Of zoals Piet Juten sprak in de krant van 20 maart: “de wethouder heeft geen gevoel bij de Ketrien”. Dan val je toch wel echt door de mand hoor, met je redenering. Emotionele argumenten. Valse argumenten dus. En die kunnen we ons best veroorloven, zeker als het om erfgoed gaat. Maar dit is geen erfgoed, echt niet.
Megakrot
Al met al is het vrij treurig. Voor mij worden ze geen helden, de bezwaarmakers. Voor buurtbewoners met een leegstaand megakrot in hun voortuin en rondrennende ratten in hun achtertuin ook niet. Voor Tante Louise, die straks mogelijk tonnen uit moet geven die ook aan goede ouderenzorg gegeven hadden kunnen worden, ook niet. Diegenen die de Vischmarkt (zij ’t ten dele) haar eigen oorspronkelijke karakter willen teruggeven, dát zijn helden. Of, helden… in ieder geval mensen die wél rationeel naar dit dossier kunnen kijken.