Tessa Govers (25) uit Halsteren is gestrand in Cusco, Peru. Vanwege de coronadreiging kan ze letterlijk geen kant meer uit. Vanuit haar hostel schrijft ze voor KijkopBergenopZoom.nl over het dagelijks leven in quarantaine. Vandaag haar vijfde blog in de serie ‘gestrand in Peru’: De laatste dag?
Vandaag is al dag 23 in quarantaine. Mijn vorige blog is alweer meer dan een week geleden, maar ja eerlijk gezegd is er ook niet zoveel gebeurd. Beter gezegd, er zijn veel dingen gebeurt, maar toch eigenlijk ook niet. Ik weet dat dit vaag klinkt, maar zo was afgelopen periode eerlijk gezegd ook.
door: Tessa Govers
Ik kon niet echt de motivatie vinden om een nieuwe blog te schrijven. Enerzijds omdat er niet heel veel te schrijven viel en anderzijds omdat ik het ook wel een beetje beu was. Niet de blogs schrijven, maar telkens de wisselende verhalen en valse hoop, dus naar alle waarschijnlijkheid had ik dan iets in een blog geschreven en de dag erna zou dat al niet meer het geval zijn.
Marsmannetjes
Dag 14 was een van die vele zéér onduidelijke dagen. Ineens was daar op zondagavond een hele invasie in onze straat met ‘marsmannetjes’ die de straat desinfecteerden. Waarom? De helft van ons hostel zou namelijk, zonder aankondiging, ineens geëvacueerd worden. Geen idee op welke basis die keuzes zijn gemaakt, maar blijkbaar gingen de ‘gezonde’ mensen naar een hotel.
Geen flauw idee
Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee waar ze dat op hebben gebaseerd, ik ben namelijk nooit gecontroleerd door een dokter of iets dergelijks. Uiteindelijk was ik blij dat ik niet naar het hotel hoefde, want deze mensen werden volledig gedesinfecteerd met chlorine (resulterend in veel verpeste kleding) en zij zouden 24 uur per dag op hun hotelkamer moeten blijven. Gelukkig hebben wij in het hostel nog van een soort vrijheid kunnen genieten!
Frustrerend
In de afgelopen week hebben we al meerdere verschillende nationaliteiten zien vertrekken, wat natuurlijk vrij frustrerend was aangezien er bij ons maar geen beweging in leek te zitten. Sowieso erg frustrerend dat ieder moment van de dag de plannen weer leken te veranderen. Ik heb geen idee op basis waarvan mensen weg mochten, misschien geld? Aangezien onze Amerikaanse vrienden flink wat geld zouden hebben weggelegd en zij zijn vertrokken met een privé-jet.
Gierige overheid
De Nederlandse ambassade zal zich echt wel hard voor ons hebben gemaakt, maar de Nederlandse overheid -of wie dit dan ook allemaal regelt- was soms ook vrij frustrerend. Ongeveer iedereen in het hostel kreeg eten en dergelijke geleverd vanuit zijn of haar overheid. Wij inderdaad ook. Iedereen kreeg dit gratis… maar het gierige Nederland wilde ons hiervoor laten betalen, achteraf. Toch weer een beetje jammer.
Hopelijk de állerlaatste dag
Maar eindelijk is het moment daar! We lijken vandaag écht te mogen vertrekken! Als het goed is, gaan we straks naar een hotel en dan vanuit daar morgen richting het vliegveld en kunnen we hopelijk met de vlucht mee naar Nederland! Ik hoop dat dit mijn één-na-laatste blog zal zijn en dat ik mijn laatste schrijf als ik veilig, gezond en wel weer terug ben in Nederland!
De eerder verschenen blogs in deze serie:
- Vrijdag 20 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (1)
- Zondag 22 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (2): Verjaardag
- Woensdag 25 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (3): Gevangenschap
- Zondag 29 maart – Blog ‘gestrand in Peru’ (4): Positiviteit